Poneka kišna kap padne na okno,
Odjednom, k tebi, naviru moje žudnje;
U istom gradu smo, retko se viđamo,
pa i to retko sve ređe bude.
I bilo mi je pomalo čudno,
otkuda ovo jutro i jesen tuge,
ovo večernje nebo bez ptica
i ove kiše bez duge;
I, dovraga, ona stara Heraklitova,
da mi baš danas toliko znači:
Svi budni zajedno su na svetu,
a sami, sami su samo spavači.
U kakav smo pali san, tako ružan?
Neki se možda neće vratiti među budne;
Poneka kišna kap padne na okno,
Odjednom, k tebi, naviru moje žudnje;
*******************************
Ca pika shiu ranë mbi qelq.
Për ty unë befas ndjeva mall.
Jetojmë të dy në një qytet,
Dhe rrallë shihemi, sa rrallë.
Edhe m’u duk pak e çuditshme
Si erdh kjo vjeshtë, ky mëngjes.
Qiejt e ngrysur pa lejlekë
Dhe shirat pa ylberë në mes.
Dhe thënia e vjetër e Heraklitit
Seç m’u kujtua sot për dreq :
“Të zgjuarit janë bashkë në botë,
Kurse të fjeturit janë veç.”
Në ç’ëndërr kemi rënë kaq keq,
Që dot s’po zgjohemi ne vallë ?…
Ca pika shiu ranë mbi qelq
Dhe unë për ty seç ndjeva mall.
Prevod sa albanskog: Arta Salija
Prepev: Damir Malešev
Foto-izvor: Pinterest
