Bijeli trenuci huče, posramljeni,
podno nogu od izrasla šiblja.
Dosta mi je onih što su, uramljeni,
pustili sjekiri da vratom divlja!
Danas se krv slavi na bubnju
što okuplja sve ptice i mora.
Podignite gore natečenu zublju,
neka zagori nebeska kora!
Treba ginuti. Za satove one,
za bolesne, za divlje progone
što niću kroz šiblje poderanog tla.
Treba narediti nek’ još jače zvone,
usprkos strašnim ljubimcima zla
u čijem oku noževi se rone.
Foto: Pinterest
Autor: Nikola Šimić Tonin
